उद्दिष्ट, चोरी आणि आयुष्य ......!

उद्दिष्ट, चोरी आणि आयुष्य ......!


तो चालत होता.. एक एक पाऊल पुढे

स्वच्छ तनाचा अन पारदर्शी मनाचा.. तो
अगदीच साधाभोळा, कसलेही किल्मिष.. न बाळगणारा
एक एक पाऊल टाकत... उद्दिष्टाकडे ... त्याची वाटचाल
.
.
सोबत सहकार्‍याची झुंड..... त्याच्या मदतीला
कधी मागे.. तर कधी त्याच्याही पुढे चालायची
स्वतः:लाच सर्वेसर्वा समजून.. करायची कारभार
हवे ते....... आणि नको तेही
.
.
शेवटी गाठला दरबार एकदाचा... उद्दिष्टाचा
धावतच गेला तो..
उद्दिष्टाला मिठी मारण्याला..
आणि तेवढ्यात
उद्दिष्ट कडाडलं... म्हणालं..
चोsssssssरा
काम काय तुझं? या पवित्र दरबारात!
.
.
तो हादरला.. म्हणाला.. महाराज
हे काय लांच्छनास्पद दूषण लावताय माझ्यावर
मी जगलोय.. माझं आयुष्य... अगदीच
पारदर्शी...... एखाद्या काचेसारखं
.
.
उद्दिष्ट हसलं.... म्हणालं.... अरे
पारदर्शीत्व मिळवायला निव्वळ
काच नाही रे पुरेशी
तुझ्याकडे काचेसोबतच जर का
असता एखादा आरसा
पाठीमागच्या प्रतिमा दाखवणारा
तर तुला कळले असते... की...
तू खाल्लेली फळे... तुझ्या सहकार्‍यांनी
आणलेली होती चोरून.....
लुटून... अगदीच सराईतपणे
.
.
आज त्याला कळली होती त्याची चूक.. पण
निसटून गेलं होतं त्याच्या हातून.... त्याने भोगलेलं आयुष्य....!

                                                                      गंगाधर मुटे
------------------------------------------------------------------